Verlos jezelf

Met Pasen vieren wij de lijdensweg, kruisiging en wederopstanding van Jezus. We kunnen zijn dood en wedergeboorte beschouwen als een verzinsel, een heldendaad of als een wijze levensles. Wie zijn uitspraak 'Ik ben de weg, de waarheid en het leven' serieus neemt, weet dat zijn lot ons lot is. Dat hij niet naar de aarde kwam om ons te imponeren met zijn goddelijke gaven, maar om een voorbeeld te stellen: hoe te leven in onvoorwaardelijke liefde en hoe Gods koninkrijk binnen te gaan. Om dit voor elkaar te krijgen, moeten we afstand doen van het oude dat ons aan de aarde vasthoudt. Zijn weg was dus ook de weg van loslaten, van achterlaten, van afscheid nemen van alles wat jouw lief is. Inclusief bezit, geliefden en uiteindelijk ook jezelf.

Wie één wil worden met God, een dienstbaar leven in eenheid en harmonie, zal zijn oude zelf dus gaandeweg zijn leven moeten opofferen. Afscheid nemen van het oude om ruimte te maken voor het nieuwe. En dat is iets wat wij mensen moeilijk kunnen. We willen ontmoeten, niet afscheid nemen. We willen groeien, niet krimpen. We willen belangrijk zijn, niet onbelangrijk zijn. Maar dit is wel de weg die we uiteindelijk moeten gaan, willen we het oude leven achter ons kunnen laten. Weet, de levensmedaille kent twee kanten: leven en sterven, opbouwen en afbreken, ontmoeten en afscheid nemen. Wie een voorkeur heeft leeft het leven maar ten halve. Wie bereid is alles los te laten, leeft het leven ten volle. Geen voorkeur, geen oordeel, geen leugentjes om bestwil, geen dealtjes meer, gewoon het oude loslaten om het nieuwe te kunnen omarmen. Niet een beetje, maar helemaal.

Deze visie op het leven staat haaks op de geldende new-age opvatting over de nieuwe tijd. Na een intensief helingsproces betreden we het leven in 5D, een heerlijk en onbezorgd leven in de flow en in overvloed. We krijgen vleugels en kunnen alles manifesteren wat ons hartje begeert. We maken van het nieuwe jaar een topjaar! Maar wat begeert ons hartje eigenlijk? Dat zijn vaak menselijke behoeftes en persoonlijke voorkeuren. Graag een succesvolle praktijk en fijne vakantie op Ibiza. Wie dit wil creëren in zijn leven, bijt zich vast in de dualiteit. Kiest louter voor fijn en aangenaam. Laat pijn en afbraak links liggen. Leeft het leven dus maar half. Dit is niet de weg naar het leven in Gods Koninkrijk, een vol en dienstbaar leven in eenheid en harmonie. Daar is meer voor nodig.

Onze visie staat ook haaks op de Christelijke overtuiging van de zonde. Wij mensen zijn zondig en Jezus is daarvoor aan het kruis gestorven. Onze gehoorzaamheid aan de goede God tot uitdrukking laten komen in de aanbidding van zijn zoon: onze verlosser. Moeten wij werkelijk gehoorzamen aan een autoriteit buiten ons, of moeten we het leven ten volle leven, opdat we na verzadiging afscheid kunnen nemen? Na alles beproefd te hebben, na volledig vervuld te zijn, alles loslaten om ruimte te scheppen voor nieuwe uitdagingen. De oude toren die moet omvallen om plaats te maken voor het bouwen van een nieuwe. Na de reis door het duister van onwetendheid ons licht weer ontsteken en vredelievende scheppers worden van een nieuw leven in licht en liefde, waardoor we anderen niet meer tegenwerken maar gaan stimuleren, niet meer veroordelen maar gaan omarmen.

Het lijden van Christus als voorbeeld voor ons lijden: afscheid nemen en doodgaan. Alles achter ons laten is de weg naar ware verlossing. Complete overgave in volle overtuiging. Alles, maar dan ook alles loslaten wat de doorgang naar het licht blokkeert. Inclusief geluk, succes, rechtvaardigheid, geborgenheid en veiligheid. Tot ons zelfbeeld en zelfliefde aan toe. Ook dit blijken aan het einde van de rit ankers te zijn die ons vasthouden aan het oude leven. Geheel oplossen in niets als poort naar het alles. Verteerd worden door het vuur, om uit de as te kunnen herrijzen. Verdwijnen in een groot zwart gat, niet wetende wat ons te wachten staat, om opnieuw geboren te kunnen worden. Ons nieuwe ik dat in geen enkel opzicht lijkt op ons oude ik. Eén die volledig dienstbaar is aan het grote goed, aan Gods plan voor de ontwikkeling van het leven. Geen succesvolle praktijk? Ook goed. Geen vakantie op Ibiza? Ook goed. Geen helpende hand van Jezus dit keer? Ook goed. Een staat van neutraliteit als opstap naar het eeuwige leven in licht en liefde.

Tot slot van onze overweging de essentie. Waardoor kon Jezus uiteindelijk de doorgang vinden naar het onsterfelijke leven in het licht van God? Daar was een cruciaal moment voor nodig. Welke? Het moment waarop hij één was met de pijn aan het kruis, kon hij de daders vergeven: vergeef hen heer, zij weten niet wat ze doen. Waar slaat dit feitelijk op? Op acceptatie van pijnlijke momenten in ons leven. Niet liggend op een yogamatje onder de stralende zon, maar bungelend aan ons eigen kruis. In volle pijn. Wie pijn veroordeelt, zal de doorgang niet vinden, wie pijn accepteert en daders kan vergeven, erft het Koninkrijk Gods. Dit is de kracht van vergeving en dankbaarheid, de kracht van het hart. Dank u wel voor ALLE levenslessen!

God heeft niet één hand maar twee: een fijne en een pijnlijke. Beide handen dienen vastgepakt te worden willen we ons kunnen oprichten. We laten de dualiteit pas achter ons als we het leven in dualiteit volledig kunnen accepteren. Niet vluchten of verguizen, maar beleven en aanvaarden, met alles erop en eraan. Dit is de ware kracht van het hart, de onvoorwaardelijke liefde. Open jouw hart, zie de dualiteit, voel de pijn, vergeef jezelf, vergeef de anderen, vergeef God en laat los. Laat de zwaarte van het oude aardse bestaan achter je, stijg in je lichtlichaam op naar het eeuwige leven. Jouw geboorterecht!