Tijd voor echte transformatie

Transformatie is verandering. We transformeren niet door een kunstje te leren, niet door wat kennis te verzamelen of bepaalde vaardigheden te leren. Ook niet door een nieuw kapsel of andere kleren. Dit is slechts uiterlijke schijn, meer van hetzelfde. Transformatie gebeurt niet buiten ons, maar ín ons. Het is een verandering van ons wezen, ons zijn. Een verandering van angst in liefde.

Tijd voor echte transformatie

en waarom we niet langer moeten wachten

Transformatie is een innerlijk proces van verandering. Een verandering van ons diepste gevoel, het basisgevoel van ons zijn, de grondtoon van ons bestaan. Het gevoel waarop wij ons leven bouwen. Het is een transformatie van twijfel naar zekerheid, van onvrede naar tevredenheid, van angst naar liefde. 

Ieder mens kent diepe gevoelens van angst, onzekerheid en ontevredenheid. En iedereen gaat er op zijn of haar manier mee om. De één stopt ze weg, zet een masker op en gaat toneelspelen. De ander onderdrukt ze met verdovende middelen. Of we etaleren ze juist in ruime mate, in de hoop er aandacht mee te trekken. Dit zijn manieren die ons uiteindelijk niet verder helpen op ons levenspad. We draaien namelijk in kringetjes rond.

Er is een andere manier, een constructieve manier die ons wezenlijk verder helpt op ons levenspad: het transformeren van bange gevoelens in een diep gevoel van liefde en kracht. Hierbij verruilen we onze wankele basis voor een stevig fundament. Een innerlijke transformatie met een ongekende, zichtbare uitwerking op ons eigen leven en het leven in algemene zin. 

Wie het vuur van transformatie in zichzelf ontsteekt, heeft geen opvallende kleren of gespierde taal nodig om zichzelf neer te zetten. Wie zijn angst laat opgaan in de vlammen van transformatie, zal de neiging om onbehaaglijke gevoelens te drogeren met alcohol, drugs of medicijnen verliezen. Het vuur van transformatie verteert namelijk de onzekerheid waarop dit gedrag is gebaseerd. 

Hoe kunnen we transformeren? Dat is de grote vraag. En die vraag kunnen we alleen van een bevredigend antwoord voorzien, als we het leven vanuit een hoger perspectief gaan bezien. Dus niet met beperkte overtuigingen waarmee we zijn opgegroeid: God bestaat niet (Atheïsme) of God is boos vanwege een hap van de appel (Christendom). Het benodigde perspectief verkrijgen we alleen met een open vizier en een flink portie nieuwsgierigheid en verbeeldingskracht.

Hoe ziet het leven vanuit een hoog perspectief eruit? Wij leven niet zomaar, ook niet om de 10 geboden te eerbiedigen, wij leven om het leven te ervaren, om ervan te leren. Het leven als ervaringsreis en leerschool, om liefdevoller, wijzer en krachtiger te worden. We leven daarom niet éénmalig op aarde: we komen keer op keer terug voor nieuwe lessen. Soms zijn we dader, soms slachtoffer, soms ervaren we liefde, soms haat. Door bewust te worden van oorzaak en gevolg, de gevolgen leren inzien van gemaakte keuzes, worden we wijzer, krachtiger en liefdevoller.

We zijn nu op een punt in de tijd aanbeland dat we genoeg hebben geleerd van de tegenstellingen en strijd op aarde. We mogen ons weer herinneren wie we zijn, een belichaming van onze ziel, geïncarneerd op aarde om lessen te leren in de stof, lessen die in de hogere dimensies (hemel) onmogelijk zijn. Het oude leven is aan het verdwijnen. De dualiteit zal op haar hoogtepunt ophouden te bestaan. Het heeft een doel gediend, het is niet langer nodig. Harmonie en vrede mogen terugkeren in ons leven, zaken waar we zelf voor moeten zorgdragen als onderdeel van onze nieuwe ervaringsreis. 

Vrede en harmonie komen niet uit de lucht vallen, we krijgen het niet cadeau. We zullen er, als scheppers van ons leven, zelf zorg voor moeten dragen Dit doen we door onze wankele basis van angst te transformeren in een stevig fundament van liefde en vertrouwen, Zodra we daarin slagen, zal het leven zich ten goede keren. 

Waar komt die angst eigenlijk vandaan? Wij mensen staan los van de bron van waaruit het leven ontspringt. We dragen het heerlijke gevoel van zekerheid en tevredenheid dus niet met ons mee. Ook zijn we na onze geboorte op aarde de herinnering aan het leven in licht en liefde (hemel) kwijt. Het helaal is één groot zwart gat, de omringende planeten dor en verlaten. Ons bekruipt het bange gevoel dat we er alleen voor staan. Hierdoor ontstaat de behoefte aan controle, om alles aan banden te leggen en iedereen die ons voor de voeten loopt ter zijde te schuiven. 

Door de herinnering aan het leven in licht en liefde wakker te schudden en de verbinding met de scheppingsbron te herstellen, verdwijnt het bange gevoel in ons. Door bewust de verbinding te herstellen en met onszelf aan de slag te gaan, worden we scheppers van een liefdevol leven. 

Hoe herstellen we de verbinding? Dat kan op talloze manieren. Bij iedereen gebeurt dat op zijn of haar specifieke manier, op zijn of haar moment. Een voorwaarde is wel dat we op een bewuste manier in het leven staan. Het gebeurt niet in de drukte en waan van alledag, niet als we maar blijven doorrennen. Het gebeurt in rust en stilte, als we met de aandacht naar binnen gaan. Plotseling is het gevoel daar, het weten dat het leven zin heeft, dat we er niet alleen voor staan, dat we deel uitmaken van een eindeloos liefdevol leven vol spannende uitdagingen. 

Gaan we bewust met de aandacht naar binnen, om onze angst op te laten oplossen in het licht van het hogere perspectief, dan komt de stroom helemaal op gang, de stroom afkomstig van de bron van ons bestaan. Een machtig gevoel dat ons transformeert in een wijs, krachtig en liefdevol schepper van een gloednieuw leven. 

In liefde,
David Goedhart