Het Christuslicht ontsteken

12-06-2019

Door de kruisiging van Jezus 2000 jaar geleden is het Christuslicht op aarde gedoofd. Een duistere periode brak aan, waarin wij alle uithoeken van het duistere leven konden onderzoeken en ervaren. Van een leven zonder Gods licht en liefde. Van oorlog voeren en doden, van onderdrukken en martelen, van achterstellen en misbruiken. Nu we het diepste dieptepunt hebben bereikt, mag het licht weer ontstoken worden op aarde. Vraag is hoe... 

Wij mensen scheppen de wereld waarin wij leven. Dit doen we met de keuzes die we elke dag maken. Zijn onze keuzes op liefde gebaseerd, dan scheppen we een leven van eenheid en harmonie, zijn ze op angst gebaseerd dan scheppen we een leven vol chaos en tegenstellingen. Willen we in liefde leven, dan zullen we ons hart moeten openen. Hierdoor krijgt onze liefde de ruimte zich te laten gelden. Maar welke liefde? Liefde kent namelijk vele vormen en gradaties: van voorwaardelijke liefde tot onvoorwaardelijke liefde.

Liefde die wij mensen op aarde kennen is voorwaardelijke liefde. Vertonen we gewenst gedrag, dan worden we lief gevonden, vertonen we ongewenst gedrag, dan niet. Goddelijke liefde daarentegen is onvoorwaardelijk. Wat er ook gebeurt, Goddelijke liefde IS. Deze liefde oordeelt namelijk niet. Daarom is de interpretatie van het bijbelverhaal over Adam en Eva ook onjuist. God was niet kwaad en heeft zijn rug niet naar de mensheid toegekeerd, vanwege een hap van de appel. God oordeelt niet, maar geeft ons, zijn kinderen, de ruimte om het leven te ervaren. Ook de harde en duistere kant ervan!

Dankzij de hap van de appel, konden wij de pijnlijke kant van het leven ervaren. Een harde maar noodzakelijke ervaring op onze lange, lange levensreis. Wie onderdrukt is, zal anderen niet meer onderdrukken, wie vermoord is, zal anderen niet meer vermoorden, wie misbruikt is, zal anderen niet meer misbruiken. Die conclusie trekken we, zodra het licht aangaat en wij de puinhopen van ons leven kunnen overzien. Dit realiseren we ons zodra het hart opengaat en wij de pijn kunnen voelen die we onszelf en anderen hebben aangedaan.

Het licht keert terug op aarde. We worden bewust van wie we zijn (belichaming van onze ziel) en wat we hier komen doen (het leven in dualiteit ervaren). En met de liefde in ons hart, kunnen we onszelf en anderen helen. Oude pijn kan uit ons systeem vertrekken, waardoor we liefdevolle keuzes kunnen gaan maken, keuzes die een leven in eenheid en harmonie bewerkstelligen. Het Christuslicht zal ons daarbij helpen, de Goddelijke liefde die altijd is. Dankzij de terugkeer van deze onvoorwaardelijke liefde op aarde zullen steeds meer mensen hun hart gaan openen. 

Vraag is hoe deze energie kan terugkeren op aarde. Wordt het ons aangereikt of moeten we het zelf doen? Wie het leven als een ervaringsreis beschouwt, weet dat we het zelf moeten doen. Wordt het licht aangereikt, dan worden we zelf nooit licht. Komt de liefde uit de lucht vallen, dan worden we zelf nooit liefde. Daarom klopt de interpretatie van de wederkomst van Christus ook niet. We worden niet gered of verlost, we moeten het zélf doen, zélf ervaren, zelf ons hart openen, zelf ons licht aansteken. Opdat we het nooit meer vergeten.  

We worden niet aan de hand meegenomen naar de hemel, we scheppen de hemel zelf met de keuzes die we maken. Zoals aangegeven helpt het Christuslicht ons daarbij. De warme, zachte en onvoorwaardelijke Goddelijke liefde, waardoor wij ons hart weer kunnen en durven openen. Het verhaal over Jezus in de bijbel geeft aan dat wij mensen het Christuslicht op aarde kunnen belichamen. Omdat Jezus als Christus veelal beeldspraak hanteerde, is zijn boodschap lastig te begrijpen. Dit moest ook vanwege de duistere periode die op ons nog te wachten stond, een tijd waarin wij onwetend moesten zijn en blijven over de lichte kant van het leven.

Nu aan die zware periode een einde komt, mogen de sluiers over zijn boodschap worden opgetrokken. We mogen weer begrijpen wie we zijn, wat we hier komen doen en hoe we het licht in ons kunnen ontsteken. Dat doen we door onszelf een spiegel voor te houden, waarin we onze schaduwkanten kunnen zien, de duistere kanten die geheeld kunnen worden met de liefde uit ons hart en met de alom aanwezige Christusliefde op aarde. Wie zijn hart bewust opent, zal dit zelf voelen. En wie dit voelt, zal nooit meer twijfelen. 

In liefde,
David Goedhart